حاجی

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار صدها تن از نخبگان و فرهیختگان استان فارس (17/2/1387)

بسماللَّهالرّحمنالرّحیم

بسیار جلسهى شیرین و لذتبخشى بود براى من این جلسهى امروز شما عزیزان. بحمداللَّه در حد نصاب بود. در عمدهى بخشهاى مهم عزیزانى، سرآمدانى، برگزیدگانى، مطالبى بیان کردند که من بهرهمند شدم. و انشاءاللَّه آنچه که دوستان تذکر دادند یا توصیه کردند یا درخواست کردند، جمعآورى خواهد شد و به مسئولین سفارش خواهد شد و آن بخشهائى که مستقیماً به خود ما ارتباط داشته باشد، انشاءاللَّه دنبال خواهد شد.

آنچه علىالعجاله از چنین جلسهاى عاید ما و عاید ملت ایران میشود، توجه و تنبه به این ذخیرهى عظیم نیروى انسانى است. غرض من هم از تشکیل این جلسه در سفرهاى گوناگون همین است. در همهى سفرها ما اصرار داریم با جمع نخبگان آن استان، نشست صمیمانهاى به همین شکل داشته باشیم. مقصود این است که به خودمان و به بعضى از دلهاى دیرباور بفهمانیم که چقدر این منبع عظیم نیروى انسانى در کشور، ذخّار و پربار و مالامال است. با انعکاس این جلسه در سطح ملى و سطح کشور یک بار دیگر، یک برگ دیگر بر این کتاب افتخارات ملى ما افزوده خواهد شد و بر آن تأکید خواهد شد. مقصود ما هم همین است.

این جلسه بیشتر براى شنیدن من است و اى کاش وقت وسعت میداشت تا میتوانستیم از تعداد بیشترى از شما عزیزان بشنویم. آنچه شنیدم، براى من بسیار مغتنم و شیرین بود. یقیناً اگر بیش از این هم میشنیدیم، همینجور بود.

و اما آنچه من میخواهم عرض کنم، این است که چشمانداز حرکت ملت ایران با این زمینهاى که مشاهده میکنید، چشمانداز بسیار روشنى است؛ هم میراث گذشتهى ما، هم موجودى استعدادِ بسیار ارزندهى ما، هم همت و انگیزهاى که در بیانات دوستان این جلسه به طور واضح این انگیزه و این اهتمام احساس میشود و هم گرایش دینى و خدائى در این حرکت، همه در مجموع یک ثروت عظیم ملى است براى ما. همهى اینها به ما نوید میدهد که ما انشاءاللَّه خواهیم توانست تمدن اسلامىِ متعلق به ملت ایران را براى این دوره و براى امت اسلامى در این زمان بار دیگر سر دست بیاوریم و الگوئى را براى حرکت امت اسلامى انشاءاللَّه ارائه بدهیم.

فارس و شیراز همچنانى که دوستان عزیز بیان کردند، یک سرزمین بسیار غنى است. بنده تصدیق میکنم؛ هم در زمینهى علم، هم در زمینهى ادب، هم در زمینهى هنر، هم در زمینهى مسائل مربوط به فعالیتهاى تولیدى - چه کشاورزى، چه صنعتى - بخصوص در فصل جدید صنعتى که امروز دنیا به دنبال آن هست، یک استان پیشتاز و یک مجموعهى مقدم و برجسته است بدون تردید. آنچه میتواند براى آیندهى ما امیدبخش باشد، همین است که بحمداللَّه شعار نوآورى که لازمهى نوآورى هم همین شکوفائى استعدادها و ثمربخشى سرمایهگذارىهاى قبلى است - یک شعار حقیقى است - شعار زمان و نیاز روز ماست. همهى قرائن هم این را نشان میدهد. نوآورى یک نیاز کنونىِ حرکت کشور است. نوآورى به معناى خط بطلان کشیدن بر گذشته نیست؛ بلکه به معناى تکیه کردن به گذشته براى بناى آینده است. و این احتیاج دارد به اینکه همهى همت ما، همهى تلاش ما متوجه به این باشد که ما باید این کشور و این تاریخ را بسازیم.

امروز مسئولیت بزرگى بر دوش ملت ایران است و هرگز مثل امروز ملت ما بر سرنوشت خود حاکم نبوده. در طول سالهاى متمادى و دورانهاى گوناگون تاریخ، آن کسانى که با تاریخ این کشور آشنا هستند، این را تصدیق میکنند. ملت همیشه وسیلهاى بوده است در اختیار حکمرانان؛ بستگى به این داشته که آن حکمران، صاحب حکمت، درایت، ارادهى قوى باشد یا نباشد؛ و این اراده به کدام سو منعطف و متوجه شود. ملت از خود ابتکارى براى هدایت کشور نداشت. این همه استعداد متراکمى که در این ملت وجود داشته است و آنچه در تاریخ براى ما باقى مانده، تراوشهائى است که از یک ذخیرهى عظیم زیرزمینى به قدر همت حکمرانان خود را بروز میداده. یعنى آحاد مردم، عالمان جامعه، فیلسوفان، ادیبان، هنرمندان، طبقات مختلف کشور سیاستگذار و تصمیمگیر دربارهى سرنوشت کشور نبودند. یک روز خواستِ حاکم اقتضاء میکرده جنگ را، تهاجم را، قلمرو جدیدى را بر قلمروهاى کشور افزودن؛ حرکت در این جهت بود. یک روز اقتضاء میکرده عقبنشینى را، باز هم همت و ارادهى مردم نمیتوانسته غلبه کند بر بىهمتى آن حکمرانى که معتقد به عقبنشینى بوده. قیامهائى صورت گرفته، مقاومتهائى شده، اما حرکت عظیم دستهجمعىِ ملى، ما در طول تاریخ کشورمان در جهت هدایت این کشور به سمت اهداف خودش، اهدافى که مورد علاقه و دلبستگى ملت باشد، سراغ نداریم. این دوره یک فصل جدیدى است در تاریخ ملت ایران.

امروز بعد از پیروزى انقلاب اسلامى و در دوران نظام جمهورى اسلامى، تفاوت جوهرى و اصلى در همین است. تفاوت در این است که نظامهاى حاکمیت فردى به نظام ارادهى ملى؛ ارادهى جمع تبدیل شده و اساس تفاوت در این است. و بحمداللَّه این ارادهى جمعى با هدایت اسلام و با اشارهى دین و آیات الهى پیش میرود و برنامهریزى میکند؛ این را باید مغتنم بشمارید. امروز هر آنچه در گنجینهى تمامنشدنىِ استعداد ملت ایران ذخیره وجود دارد، میتواند در خدمت پیشرفت سریع این کشور قرار بگیرد.

بنابراین ما لحظه به لحظه احتیاج به نوآورى داریم؛ نه فقط نوآورىِ در صنعت یا کشاورزى، نوآورىِ در روشهاى گوناگونى که براى زندگىِ یک ملت ممکن است مطرح شود؛ بروز استعدادها، شکوفا شدن فکرها و ذهنها. ما یک ملت عقیم نیستیم بحمداللَّه. ملت ما، ملتى است که تاریخِ او نشان میدهد که پیشرونده و زاینده و داراى استعداد است؛ بنابراین میتوانیم. ما از دنیا دویست سال عقب ماندیم. این واقعیت تلخى است که باید این را قبول کنیم. عامل این عقبماندگى چه بود، یک بحث دیگر است؛ واقعیت این است؛ واقعیت این است که ما دویست سال - حداقل - از قافلهى پیشرفتهاى بشرى عقب ماندیم. همهى آنچه که شما شنیدید و مشاهده میکنید و آنچه که وجود دارد - که بمراتب بیشتر از آن چیزى است که در این جلسه بیان شد، در سطح کشور، از فعالیتها، از کارها، از نوآوریها - اینها همه در مجموع، بخشى از این عقبماندگىها را میتواند جبران کند و اگر استمرار پیدا کند و افزایش پیدا کند و این فعالیتها با نوآورى و همت ما مضاعف شود، آن وقت خواهیم توانست جایگاه خودمان را پیدا کنیم.

عقبماندگىِ یک ملت، درد بزرگى است، بیمارى سختى است. این بیمارى را با همت بلند و با تلاش پیگیر باید علاج کرد و درمان بخشید. مهم این بود که ما به خود بیائیم و این بیمارى را تصدیق کنیم، و پس از آن براى علاج این بیمارى همت بگماریم؛ اینها حاصل شده است. ملت ایران به خود آمده، احساس کرده است که بایستى جایگاه خودش را پیدا کند و احساس کرده که در گذشته - سالهاى طولانى - دهها سال دچار عقبماندگى و غفلت بوده؛ ملت ایران این را احساس کرده. در خواب خوش - آنجورى که سعى میشد در دوران طاغوت، براى ما تدارک ببینند - باقى نماند. آن روز چشمهاى ما را مثل انسانهاى مست، تخدیر شده بسته بودند؛ با تکرار دروازهى تمدن بزرگ و از این حرفها، بدون اینکه یک قدم بر داریم، ما را در عالم توهّم نگه داشته بودند و متوقف بودیم. توقف هم به معناى عقبماندن است؛ چون دنیا که منتظرِ ما نمیماند؛ دنیا به سرعت پیش میرفت، ما متوقف بودیم.

این حالت تخدیرزدگى و مستى، بحمداللَّه تمام شد؛ ملت ما به خود آمد؛ حرکت عظیم انقلاب، ما را به هوش آورد. جوانان ما، امروز احساس میکنند که بایستى در این راه شتابان پیش بروند؛ باید بدوند. هم نیروى دویدن در آنها هست، هم همت هست، هم راه روشن است؛ بنابراین بایستى پیش برویم. دانشگاهها، حوزههاى علمیه، مراکز تحقیقاتى، مسئولان ذى ربط، همهى اینها، هر کدام مسئولیتهاى سنگینى بر دوش دارند؛ این مسئولیتها مشخص هم هست. و بحمداللَّه مىبینیم که حرکت آغاز شده و روزبهروز انشاءاللَّه پیش خواهیم رفت.

آنچه که به عنوان توصیه، دوستان بیان کردید، غالباً هم عملى است و میتواند جامهى عمل بپوشد، هم درست و مفید است؛ و انشاءاللَّه امیدواریم که اینها انجام بگیرد. آنچه من باز هم مثل همیشه توصیه میکنم، در درجهى اول این است که شما زبدگان، نخبگان در هر بخشى که هستید، روزبهروز دریچهى امید را بر روى خودتان بیشتر باز کنید و به نسل جوان بیشتر امید بدهید. سم مهلکى است سیاهنمائى و ناامیدسازى و آینده را تاریک نشان دادن؛ و این سم مهلک به وسیلهى تبلیغات معارض و خصمانه، سعى میشود در کشور پراکنده شود؛ با این مبارزه کنید.

همهى نشانهها مژدهى امید به ما میدهند؛ مژدهى پیشرفت میدهند؛ در همهى بخشها. و امیدواریم که انشاءاللَّه این مژدهها در کمتر از یک نسل، تحقق پیدا کند و جوانان ما آن روزى را که ایران اسلامى در جایگاه شایستهى خود قرار دارد، ببینند. آن روزى که ملتهاى دنیا، دانشمندان و اندیشمندان عالم احساس کنند به ایران، به زبان ایران، به فرهنگ ایران نیاز دارند براى اینکه گامهاى نوئى را در مسائل علمى بردارند، این روز شدنى است؛ امکانپذیر است. همچنانى که امروز براى فرا گرفتن بسیارى از فنون مورد نیاز بشرى، انسان احتیاج دارد زبان فلان کشور و فلان ملت را فرا بگیرد؛ آن روز مردم دنیا احساس کنند که نیاز دارند زبان شما را بیاموزند؛ فرهنگ شما را بیاموزند. آن روز خواهد آمد و شدنى است. اگر ما همت کنیم و همین تلاشى که امروز مشاهده میشود، و همین انگیزهاى که امروز بحمداللَّه دلهاى جوانان ما، اندیشمندان ما، مردم ما مالامال از آن هست، انشاءاللَّه ادامه پیدا کند - که پیدا هم خواهد کرد - آن روز خیلى دور نخواهد بود.

من بار دیگر از شما عزیزانى که در این جلسه شرکت کردید، بخصوص دوستانى که بیاناتى ایراد کردند، تشکر میکنم. و امیدوارم که انشاءاللَّه ما حقشناسِ این ظرفیتهاى ممتاز که در این استان وجود دارد، باشیم.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته